- ревматоидты артрит, остеоартрит, бурсит, тендосиновиит, шорбуынданған спондилит, радикулит, кокцидиния, ишиас, люмбаго, қисық мойын, ганглиозды киста, экзостоз, фасциит, ауыр подаграда
- бронх демікпесі (соның ішінде демікпе статусының қосымша емінде), пішен қызбасы, ангионевротикалық ісіну, аллергиялық бронхит, маусымдық немесе жыл бойғы аллергиялық ринит, дәрі-дәрмектік аллергия, сарысу құю ауруы, жәндіктердің шағуына реакцияларда
- атопиялық дерматит (тиын тәріздес экзема), нейродермиттер, жанаспалы дерматит, күннен болған айқын дерматит, қызыл жалпақ теміреткі, инсулинді липодистрофия, ұялы алопеция, дискоидты эритематозды жегі, псориаз, келлоидты тыртықтар, кәдімгі сулы бөртпе, герпестік дерматит, кистозды безеулерде
- жүйелі қызыл жегі, склеродермия, дерматомиозит, түйінді периартериитте
- ересектердегі лейкоз және лимфоманы паллиативті емдеу; балалардағы жедел лейкозда
- адреногенитальді синдром, геморрагиялық проктоколит, Крон ауруы, спру, қанның кортикостероидқа тәуелді аурулары, нефрит, нефроздық синдромда
- бүйрек үсті бездері қыртысының алғашқы және салдарлы жеткіліксіздігінде (міндетті түрде бір мезгілде минералокортикостероидтар енгізгенде).
- бетаметазонға, препараттың басқа компоненттеріне немесе басқа да глюкокортикостероидтарға жоғары сезімталдық
- жүйелі микоздар
- лактация кезеңі
- 3 жасқа дейінгі балаларға
- буын ішіне енгізгенде: тұрақсыз буын, жұқпалы артрит
- Дипроспан® идиопатиялық немесе тромбоцитопениялық пурпурасы бар емделушілерге бұлшықет ішіне енгізілмейді
Жағымсыз құбылыстар, басқа глюкокортикостероидтар қолдану кезіндегідей, препараттың дозасынан және қолдану ұзақтығынан болады. Бұл реакциялар, әдетте, қайтымды және дозаны төмендету арқылы азайтуға болады:
- натриемия, калийдің көп шығарылуы, гипокалиемиялық алкалоз, тіндердегі сұйықтық іркілісі, осы ауруға бейімденген емделушілердегі іркілісті жүрек жеткіліксіздігі, артериялық гипертензия
- бұлшықет әлсіздігі, миопатия, бұлшықет салмағының кемуі, жалған салданудың ауыр миастениясында миастения симптомдарының нашарлауы, остеопороз, омыртқалардың компрессиялық сынуы, сан немесе иық сүйектері басының асептикалық некрозы, жілік сүйектерінің патологиялық сынулары, сіңірлердің үзілуі, буындардың тұрақсыздығы (көп реттік инъекциялардан соң)
- ықылықтау, кейін тесілуге және қан кетуге ұласуы мүмкін пептидтік ойық жара, панкреатит, метеоризм, ойық жаралы эзофагит
- жаралардың нашар жазылуы, тері атрофиясы, терінің жұқаруы, петехиялар және экхимоздар, бет эритемасы, қатты тершеңдік, тері сынамалары сезімталдығының төмендеуі, дерматит, бөртпе, ангионевротикалық ісіну
- құрысулар, көру жүйкесі дискісінің ісінуімен бассүйекішілік қысымның көтерілуі (әдетте ем аяқталғаннан кейін), бас айналу, бас ауыру
- етеккір оралымының бұзылуы, Кушинг синдромы, ұрық дамуының немесе нәресте өсуінің кідірісі, екіншілік адренокортикальді және гипофизарлы иммунологиялық төзімділік (әсіресе, жарақаттану, хирургиялық араласу, ауру кезіндегі стресс тұсында), глюкозаға төзімділіктің бұзылуы, жасырын қант диабетінің көріністері, инсулин инъекцияларын немесе диабетке қарсы ішуге арналған дәрілер қолдану қажеттілігінің жоғарылауы- артқы субкапсулярлы катаракта, көзішілік қысымның көтерілуі, глаукома, экзофтальм
- теріс азотты теңгерім (ақуыз катаболизмі салдарынан)
- эйфория, көңіл-күйдің өзгеруі, ашық көріністерге дейін (психоз) апаратын ауыр депрессия, тұлғалық өзгеріс, ұйқысыздық
- препаратты енгізуге анафилактикалық, аса сезімталдық, гипотензиялық немесе шок тәрізді реакциялар
- көру нашарлайтын бірлі-жарым жағдайлар, бет және бас аймақтарында жергілікті қолданумен қатар жүретін соқырлықты қоса, гипер- немесе гипопигментацияны, теріастылық және тері атрофиясын қоса, асептикалық абсцестер, инъекциядан кейінгі қабыну гиперемиясы (буын ішіне енгізуден соң) және Шарко ауруына ұқсайтын нейрогенді артропатия
Дипроспанды глюкокортикостероидтың организмге жүйелі түсуі қажет болғанда бұлшықет ішіне немесе тікелей зақымданған жұмсақ тінге, артриттерде буынішілік және периартикулярлы инъекциялар түрінде, терінің алуан түрлі ауруларында тері ішіне салатын инъекциялар түрінде, табанның кейбір ауруларында зақымданған ошаққа жергілікті инъекциялар түрінде енгізу ұсынылады. Дозалау режимі мен енгізу тәсілі аурудың көрсетілімдеріне, ауырлығына және науқастың емге реакциясына қарай әркімге жеке белгіленеді. Доза өте аз және қолдану кезеңі барынша қысқа болуы тиіс.
Доза қанағаттанарлық клиникалық әсер алуға болатындай таңдалуы тиіс. Егер қанағаттанарлық клиникалық әсері болмаса, Дипроспанды тоқтатып, баламалы емдік нысананы таңдау керек.
Жүйелі ем кезінде Дипроспан препаратының бастапқы дозасы көптеген жағдайларда 1-2 мл құрайды. Қажет болғанда, науқастың ахуалына қарай, енгізу қайталанады. Препаратты бөксе аумағындағы бұлшықет ішіне терең енгізеді. Дозалануы және енгізу жиілігі емделуші жағдайының ауырлығына және емге жауапқа қарай әркімге жеке таңдалады:
- шұғыл шараларды керек ететін ауыр жағдайларда (қызыл жегі және демікпе статусы) препараттың бастапқы дозасы 2 мл құрауы мүмкін
- дерматологиялық ауруларда, әдетте, 1 мл препарат жеткілікті
- тыныс алу жүйесінің ауруларында Дипроспан препаратының әсері препараттың бұлшықетішілік инъекциясынан кейін бірнеше сағат ішінде басталады. Бронх демікпесі, пішен қызбасы, аллергиялық бронхит және аллергиялық ринитте жағдайдың елеулі жақсаруына 1-2 мл препарат енгізгеннен кейін жетеді
- жедел және созылмалы бурситтерде бұлшықет ішіне енгізілетін бастапқы доза 1-2 мл препарат құрайды. Қажет болғанда, бірнеше рет қайталанатын енгізулер жасалады.
Жергілікті енгізу кезінде жергілікті жансыздандыратын препаратты бір мезгілде қолдану бірлі-жарым жағдайларда ғана қажет. Жансыздандыратын зат бір мезгілде енгізілгенде, Дипроспанды құрамында парабендер жоқ дәрілік түрлерді пайдаланып, прокаин гидрохлориді немесе лидокаиннің 1% немесе 2% ерітіндісімен (құтыдағы емес, еккіште) араластыруға болады. Ұқсас жергілікті анестетиктер де пайдаланылуы мүмкін. Құрамында метилпарабен, пропилпарабен, фенол және осыған ұқсас басқа заттар бар анестетиктерді қолдануға рұқсат етілмейді. Анестетикті Дипроспан препаратымен біріктіріп қолданғанда алдымен препараттың қажетті дозасын құтыдан еккішке жинап алады, сонан соң осы еккішке жергілікті анестетиктің қажетті мөлшерін ампуладан сорып алып, қысқа кезеңдік уақыт ішінде сілкиді.
Жедел бурситтерде (субдельталық, жауырынастылық, шынтақтық және тізеүстілік) 1-2 мл Дипроспан препаратын синовиальді қалтаға енгізу ауырсынуды жеңілдетіп, бірнеше сағат ішінде қозғалысты толық жаңғырта алады. Созылмалы бурситті емдеу аурудың жедел ұстамасы басылғаннан кейін препараттың аз дозаларымен жүргізіледі.
Жедел тендосиновииттер, тендиниттер және перитендиниттерде Дипроспан препаратының бір инъекциясы науқас ахуалын жеңілдетеді, созылмалы түрлерінде реакцияға қарай препарат инъекциясын қайталаған жөн. Препаратты сіңірге тікелей енгізуге жол бермеу қажет.
Препаратты 0.5-2.0 мл дозада буын ішіне енгізу ревматоидты артрит және остеоартритте енгізілгеннен кейін 2-4 сағат ішінде ауыруды, ауырсынуды және буындар қозғалысының шектелуін азайтады. Препараттың емдік әсерінің ұзақтығы едәуір құбылады және 4 және одан көп аптаны құрауы мүмкін.Үлкен буындарға (тізе, сан, иық) енгізілгенде препараттың ұсынылатын дозалары 1-2 мл; орташа буындарға (шынтақ, білезік, тобық) 0.5-1 мл; кішкентай буындарға (табан, қол басы, кеуде қуысы) 0.25-0.5 мл құрайды.
Кейбір тері ауруларында препаратты тікелей зақымдану ошағындағы тері ішіне енгізу тиімді, доза 0.2 мл/см2 құрайды. Зақымданған жерді туберкулинді еккіш және ине арқылы біркелкі шаншып теседі. Енгізілетін бөліктердің бәріне 1 апта ішінде енгізілген препараттың жиынтық дозасы 1 мл-ден аспауы тиіс.
Дипроспан препаратының ұсынылған бір реттік дозалары (аптасына 1 рет):
– қатты мүйізгекте 0.25-0.5 мл (әдетте, 2 инъекция тиімді)
- сүйек сүйелінде 0.5 мл
- табанның үлкен бақайының қозғалысы шектелгенде 0.5 мл
- синовиальді кистада 0.25 мл-тен 0.5 мл дейін; тендосиновиитте 0.5 мл
- жедел подагралық артритте 0.5 мл-ден 1 мл дейін.
Енгізу үшін инесі бар туберкулинді еккіш қолдану ұсынылады.
Емдік әсерге жетуден соң демеуші доза белгілі бір уақыт аралықтары арқылы енгізілетін ерітіндідегі бетаметазон концентрацияларын азайту есебінен бастапқы дозаны біртіндеп төмендету арқылы таңдалады. Дозаны азайтуды ең төмен тиімді дозаға жеткенше жалғастырады.
Стресс жағдайы пайда болғанда немесе пайда болу қатері төнгенде (ол аурумен байланысты емес) препарат дозасын арттыру қажет болуы мүмкін.
Ұзақ емнен кейін препаратты тоқтатуды дозаны біртіндеп азайту арқылы жүргізген жөн. Ұзаққа созылған ем аяқтала келе немесе препаратты жоғары дозаларда қолданудан кейін науқас ахуалын, кем дегенде, бір жыл бойы бақылау жүзеге асырылады.
